Korku

Neden korkar insan en cok
Hastaliktan mi?
Olumden mi?
Yoksa yanlizliktan mi?
Peki ben neden korkuyorum?
Benim hislerim hicbirisi degil…
O kadar karisik ki kafam
Anlasilmaktan korkuyorum
Sevilmekten
Onu kalbimin derinliklerinden hissetmekten
Ona simsiki sarildigimda
Boynunun, saclarinin kokusunu icime cektigimde
Beni saran kollarini hissettigimde
Kulagimdaki dudaklar “seni seviyorum” dediginde
Biliyorum bir damla yas inecek yanagimdan asagiya…
Cok uzun zamandir hissetmedigim
O tanimadik
O bilinmedik
Herseferinde insana yasamin anlamini hissettiren
O duygu…
Ask mi?
Mutluluk mu?
Korku mu?

Kim suclayabilir ki seni korktugun icin?
En cok sevdigin zaman en cok uzulmussun
En cok kapildiginda en cok kirilmissin
En guvendigin seni en cok yipratan olmusken bu hayatta
Nasil olur da bir daha guvenebilirsin

Kim seni suclayabilir ki guvenli bir liman aradigin icin?
Kim istemezki sonsuz sevilmeyi?
Cok kapilmadan
Sevgilinin ilgisi
Senin icindeki solmaya yuz tutmus cicekleri yesertirken
Kim sana korkak diyebilir

Kim vardi yaninda bir dusun?
Dizlerinin uzerine coktugunde
Telesekreter basinda sarabini icerken
Kim sana omuz verdi
Ah benim ezber bozanim
Ne de guzel en guvenli yerimde otururken
Nerden cikageldin de o misralari yazdin
Simdi tum hucrelerim seni cagiriyor, ben degil
Icimde her nokta seni dusunuyor
Seni ariyor
Collerdeyim ama su aramiyorum
Unuttum bile suyu yemegi
Gozlerin var aklimda
Gulusun
Saclarin

Gozlerinin kivilcimi
Koca bir cam misali yakiyor beni
Yanip kul olacagim…
Hic beklemiyordum boyle olmasini
Belki de bu yuzden farkli…
Yaniyorum icin icin…
Ama uzulme…
Ben bir serce degilim guzelim…
Ben ask adamiyim
Ben Zumrudu Anka kusuyum…

Senin gozlerindir suclu olan ben degil…
Senin dudaklarindir beni gafil avlayan…
Senin misralarindir icime isleyen…
Sebebimsin yavrum yanmaya…
Hic bosuna dusunme…
Sen coktan benim oldun duslerimde
Ve hep oyle kalacaksin
Ne kadar uzak olsanda…
Goreceksin kullerimden dogusumu…

Korkum
Beni birakman degil deniz gozlum…
Beni sevmen…